De afgelopen dagen niet erg veel gedaan. Wat in de buurt gewandeld en uiteraard bezig geweest in de tuin. Toen we gisteravond nog even de weg naar beneden afliepen, zagen we rechts van ons de elandkoe en haar twee kalfjes die ook op onze wildcamera waren vastgelegd. Althans, dat vermoeden wij, want zoveel elanden met twee jonkies lopen er nu ook weer niet bij ons in de buurt.
Vandaag was een prima zomerdag. Mooi weer voor een wandeling uit de wandelgids Wandelen in Varmland. Onze keuze viel op een wandeling in de buurt van Arvika, rondom de Storkasberget. Volgens de gids is de wandeling redelijk vlak, op een flinke klim aan het einde na. Dat laatste klopt als een bus. Toen wij van huis gingen was het nagenoeg onbewolkt. We hadden echter al wel gezien, op de Zweedse buienradar, dat in het westen van de provincie zich onweersactiviteit aan het ontwikkelen was. Toen wij in Arvika aan kwamen, was daar eerst nog niet zoveel van te merken. Ons einddoel, en startpunt van de wandeling, was goed te vinden. Het pad dat ons naar boven leidde werd steeds steiler en vooral de laatste paar honderd meter moest nog wel wat gas extra worden gegeven.
De wandelroute was best goed aangegeven, dus konden we prima van start. In het begin in de volle zon. Maar al gauw begon de lucht te betrekken. Toen dat wat serieuzere vormen begon aan te nemen waren we inmiddels zo ver gevorderd, dat het geen zin meer had om op onze schreden terug te keren. Het plezier aan het wandelen en aan de mooie route begon echter wel minder te worden toen het steeds wat dreigender begon te onweren. Van de wandeling rondom het Acksjon die we de vorige zomer ook met onweer hadden gewandeld, hadden we geleerd om continu te kijken waar we eventueel konden schuilen mocht dat nodig zijn. Uiteindelijk bleef het allemaal wat op afstand, maar het gevolg was wel dat we niet optimaal hebben kunnen genieten van en de wandeling en de omgeving. Dat was jammer, dus moeten we het nog maar eens een keertje overdoen. Want het gebied rondom Arvika is werkelijk prachtig
